Galeria Klimaty (stodoła), Mięćmierz | Wernisaż: 28 lipca, godz. 15:30, Finisaż: 2 sierpnia, godz. 16:00 | Czas trwania wystawy:  28.07-02.08.2013, godz. 12:00-18:00

MARIUSZ ŁUKASIK – MYŚLI: „Jeżeli pytasz, czym jest ten świat, to odpowiedź brzmi: Tobą. W głowie jest wszystko – chyba że się z niej cos wyjmie. Z punktu widzenia chaosu porządek jest siłą niszczącą. Marx i Freud swoim obserwacjom nadawali zamkniętą formę Idei. Wyobrażenie sobie tekstu jako intelektualnego przedmiotu poddanego surowej ocenie formalnej bywa zbędne dla tych, którzy pisząc, próbują w nim odnaleźć swoją własną przyjemność. Wieża Babel jest symbolem ukaranej solidarności. Masz wątpliwości? Słusznie. Co robi szczur kiedy się budzi? Węszy. How to deal with disagreement about truth in this fragmented realities. Immanuel Kant nie potrafił zdefiniować pojęcia szczęścia. Metafizyka spekulatywna to badanie cieni własnych idei w próżni.  Zdarza mi się często cytować pojęcia czy frazy, ale nie poczuwam się w obowiązku, by zamieszczać certyfikaty ich autentyczności. Anatomia melancholii – dotknięci tą słabością bytu  powinni poddać się terapii cytatu. Kompilowanie gotowych tekstów przynosi ukojenie niespokojnym duchom i broni przed natłokiem niepokojących nowości. Nawet najciekawsze rozważania bywają obarczone błędem uogólnienia i spekulacji. Im więcej pragnień tym większa melancholia. Rewolucje to wielkie wyrównywanie rachunków.”

W GLOVIE: „Materia mnie obciąża, jest moją prawdziwą obsesją – szczególnie wtedy, kiedy pracując  nie mogę się uwolnić od jej ograniczeń. Lichota to medium większości moich robót. Jej złe urodzenie prowokuje mnie, implikując obecność ukrytej w jej wnętrzu urody wewnętrznej (duch, czwarty wymiar, transcendencja). Te Rzeczy nie mogą być tylko tym na co wyglądają. Odnaleźć, odnaleźć, odnaleźć, odnaleźć, odnaleźć, odnaleźć, odnaleźć, odnaleźć, odnaleźć, odnaleźć, odnaleźć, odnaleźć, odnaleźć, odnaleźć, odnaleźć, odnaleźć, odnaleźć, odnaleźć, odnaleźć, odnaleźć, odnaleźć, odnaleźć, odnaleźć. To Coś próbuję  odnaleźć  w mozole pracy. Szukam. Kiedy robota wreszcie przechodzi w materiał, metafora dokleja się automatycznie. Codziennie heroicznie wyleguję swoje strategie, jak pozbyć się brzydoty i zamienić ją w sztukę. Ale kiedy się  wreszcie podnoszę, energia i zapał najczęściej  mnie opuszczają. Wszystko było już. Czasami się jednak przełamuję, dowodząc sobie  samemu, że nie jestem jedynie konceptualistą z ciągotami do melancholii po nie zrealizowanych pomysłach. Niestety, im więcej zrealizowanych pragnień tym większa melancholia. Robienie reprodukcji pogłębia uczucie straty.”

Mariusz Łukasik

Mariusz Łukasik – (ur. 1953) W latach 1973-1978 studiował w warszawskiej ASP na Wydziale Grafiki w pracowniach prof. Andrzeja Rudzińskiego (grafika warsztatowa) i Jerzego Tchórzewskiego (malarstwo i rysunek). W 1980 roku na Międzynarodowym Konkursie Rysunku w Norymberdze zdobył główną nagrodę i tytuł rysownika miasta Norymbergii. W latach 1983-1984 był stypendystą rządu holenderskiego. W latach 1984-1985 studiował w Rijksakademie Van Beeldende Kunsten w Amsterdamie. Z zasady nie uczestniczy w wystawach zbiorowych. W 1984 roku wyjątkowo wziął udział w Biennale w Wenecji. Uprawia malarstwo, grafikę, rysunek.