PL, FR | 1979 | 116 min.
reż|dir Andrzej Wajda prod|pro Barbara Pec-Ślesicka, Tony Moliere scen|wr Zbigniew Kamiński zdj|ph Edward Kłosiński muz|mus Karol Szymanowski mon|ed Halina Prugar ob|cast Daniel Olbrychski, Stanisław Celińska, Anna Seniuk, Maja Komorowska, Christine Pascal, Krystyna Zachwatowicz, Tadeusz Białoszczyński, Zofia Jaroszewska, Zbigniew Zapasiewicz, Andrzej Łapicki dys|dis SF Perspektywa/Kino RP

Kolejny, po „Brzezinie” i przed „Tatarakiem”, film Wajdy będący adaptacją prozy Jarosława Iwaszkiewicza. Reżyser odnajdywał w niej psychologiczne bogactwo, refleksję o umieraniu i upływającym czasie. Adaptacje Wajdy były dużymi sukcesami artystycznymi, a „Panny z Wilka” przyniosły mu kolejną nominację do Oscara.

Wiktor Ruben (Daniel Olbrychski) po śmierci przyjaciela przyjeżdża w odwiedziny do wujostwa na wieś. Właśnie tam, w pobliskim dworku, w towarzystwie kilku panien, spędził młodzieńcze lata. Bohater szuka teraz, po wieloletniej nieobecności, śladów własnych przeżyć, rozpamiętuje dawne lata. Wilko zmieniło się nie do poznania. Julia doczekała się bliźniaczek, samodzielna, wyemancypowana Jola wyszła za mąż. Kobietami stały się Zosia (Stanisława Celińska) i Kazia, a mała Tunia wyrosła na urodziwą pannę. Przyjazd Rubena burzy spokój mieszkanek dworku, prowokuje do wspomnień i konfrontacji przeszłości z teraźniejszością.

Nagrody
1979 FPFF w Gdańsku – Nagroda Specjalna Jury
1980 Oscar – Nominacja w kategorii najlepszy film obcojęzyczny