Mięćmierz – Galeria Klimaty (dziedziniec)  | spotkanie prowadzi dr Bogusław Wróblewski

 

„Świat trzeba przekręcić. Rozmowy o imponderabiliach” (Norbertinum 2013) – Czy odróżniamy jeszcze rzeczy serio od żartów, wartości w sztuce od humbugu, odkrycia naukowe od zmyśleń? Żyjemy przecież w okresie ciągłej transformacji w każdej dziedzinie, bywamy zdezorientowani, gdy kolejne przewartościowanie prowadzi do odwartościowania, a niekiedy zdziwieni, że chwilowy dobrobyt nie skłania nas do niczego ponadto, niźli nieustającej karnawalizacji życia. O czym marzy i czym żyje inteligencja na progu XXI wieku na polskiej „prowincji”? Po co Monika Adamczyk-Garbowska, tłumaczka opowiadań Baszewisa Singera, przełożyła na język polski „Kubusia Puchatka”? Dlaczego Robert Kuśmirowski, wystawiający w galerii naturalnej wielkości wagon na szynach, podrobił w Krakowie obraz Wyspiańskiego? W jakim celu reportażysta filmowy Grzegorz Linkowski, opowiadający historię Romana Waszkinela, katolickiego księdza odkrywającego swoje żydowskie pochodzenie, spotkał się w Oświęcimiu z Martinem Bormanem? Dlaczego Jerzy Bartmiński, twórca polskiej szkoły etnolingwistyki i jeden z założycieli „Solidarności” w Lublinie, czuje się dobrze  w polskim Kościele? Po co Janusz Opryński, reżyser awangardowego teatru „Provisorium”, nagrodzony za wystawienie „Ferdydurke” w Edynburgu, chciał na bilbordach umieścić Barbarę Skargę? Dlaczego fizyk Tomasz Pietrasiewicz zajął się holocaustem? Dlaczego Andrzej Trzciński, najwybitniejszy w Polsce znawca judaików i żydowskiej epigrafiki sepulklarnej uważa, że piękne są telefony komórkowe? Co łączy Jana Kondraka, barda śpiewającego teksty Stachury, ze „złym” Markiem Dyjakiem?

Łukasz Marcińczak – (ur. 1971) Absolwent filozofii UMCS, doktor nauk humanistycznych w zakresie filozofii, redaguje pismo Stowarzyszenia Absolwentów UMCS „AS UMCS”. Autor tomu poetyckiego „Profil odciśnięty w glinie” (2002). Stały współpracownik „Akcentu”, gdzie ogłaszał eseje, recenzje i szkice o twórcach z kręgu „Kultury” paryskiej oraz o wielokulturowej przeszłości Lublina i Lubelszczyzny. Publikował także w „Magyar Napló” (Budapeszt). Mieszka w Lublinie.

„Akcent” – kwartalnik literacko-artystyczny, wydawany od 1980 roku w Lublinie. Jednym z głównych tematów pisma są procesy kulturowe, zachodzące na pograniczu kultur i narodowości. To tutaj ukazały się pierwsze polskie przekłady „Malowanego ptaka” Kosińskiego, „Szatańskich wersetów” Rushdiego oraz opowiadań Singera. Publikowano w nim także utwory „śpiewających poetów” – Młynarskiego, Brassensa, Brela, Okudżawy, Wysockiego. W „Akcencie” publikowali m.in.: Karl Dedecius, Jacek Dehnel, Ryszard Kapuściński, Tadeusz Konwicki, Istvan Kovacs, Hanna Krall, Wiesław Myśliwski, Wacław Oszajca, Piotr Sommer. W roku 2010 pismo obchodziło 30-lecie istnienia.

Czytam „Akcent” regularnie. W dobrym tego słowa znaczeniu „Akcent” zawłaszczył całą przestrzeń kulturową wschodniej Polski. Wykorzystuje kulturotwórczą inspirację i źródła tej wielkiej połaci kraju, co innym się nie zdarza. (Wiesław Myśliwski)

Nasza odpowiedzialność za sztukę wyższą, z którą idzie w parze pewna samotność, jest czymś koniecznym. Wspólnym wysiłkiem należy wspierać to, co trudne i co nie idzie po linii najmniejszego oporu. Dlatego jestem dumny z redakcji „Akcentu”, że potrafiła wędrować tą drogą, wiedząc, jakie ryzyko podejmuje. Wiedząc, jaka jest cena podobnych samotniczych wypraw. Gratuluję i życzę, żebyście w przyszłości nie zmieniali tego stylu. (Arcybiskup Józef Życiński)

Do niewątpliwych osiągnięć kwartalnika zaliczyć można jego analizy współczesnych zjawisk kulturowych, zwłaszcza w regionie Europy Środkowowschodniej, oraz problemowe bloki poświęcone zagadnieniom krajowego i europejskiego życia kulturalnego. Uzupełnione kompetentną prezentacją dorobku lokalnych twórców, czynią z „Akcentu” pismo otwarte, umiejętnie umacniające fundamenty porozumienia między sąsiedzkimi krajami. (Aleksander Kwaśniewski)