I Bóg stworzył…

2013|07|28

… i Bogu dzięki! Ta osobowość, vis comica, ten głos – wszystko czyni ze Stanisławy Celińskiej Aktorkę idealną.

Jest jedną z tych, które pojawiając się na ekranie czy na scenie (chociażby na chwilkę!), zagarniają całą uwagę publiczności. Potem czyta się w gazetach, słyszy w rozmowach: „Nie mam pojęcia, kto poza nią grał w tym filmie, ale Celińska była świetna”. Role, które kreuje, w jakiś niewytłumaczalny sposób, przylegają do pamięci, uczłowieczają bohaterów, nadają im rys tego rodzaju prawdy, wobec której widz pozostaje bezbronny..

Stanisława Celińska na tegorocznych Dwóch Brzegach jest bohaterką sekcji „I Bóg stworzył aktorkę”. Zaprezentowana zostanie każda forma jej twórczości. Podzieliłam je na potrzeby tego artykułu, tak roboczo, na trzy rozdziały. Pierwszy rozdział – przegląd najważniejszych tytułów z filmografii. Już dzisiaj o godz. 13:30 w Energetycznym Kinie PGE wyświetlany będzie prawdziwy rarytas, premiera cyfrowej rekonstrukcji filmu „Krajobraz po bitwie” w reż. Andrzeja Wajdy. Historia ludzi, którzy pogubili się w brutalnym czasie II wojny światowej i którzy za wszelką cenę próbowali walczyć o samych siebie. Na ekranie Daniel Olbrychski i debiutująca przed kamerą, Stanisława Celińska. Codziennie, w ramach retrospektywy, w Małym Kinie pokazywane będą kolejne tytuły, każdy z „przylegającą do pamięci” kreacją.  

Reżyser Andrzej Wajda rysuje

2013|07|28

Zanim został reżyserem, Andrzej Wajda myślał o innej ścieżce artystycznej – chciał być malarzem. Wernisaż wystawy „Reżyser rysuje” dziś o godz. 12 w Kamienicy Celejowskiej.

Muzeum Nadwiślańskie w Kazimierzu Dolnym, obchodzące w tym roku jubileusz 50-lecia istnienia, zaprasza na wyjątkową wystawę rysunków słynnego polskiego reżysera, prezentującą 40 faksymiliów prac znajdujących się w kolekcji Domu Aukcyjnego Abbey House.

W latach powojennych Andrzej Wajda ukończył krakowską ASP, gdzie współtworzył słynną Grupę Samokształceniową powołaną przez Andrzeja Wróblewskiego. Choć ostatecznie poświęcił się sztuce filmowej, nigdy nie rozstał się ze sztukami plastycznymi. Całe życie kreślił portrety ludzi, których podziwiał (Roberta Altmana, Stanisława Lema, Józefa Czapskiego) i swoich przyjaciół (Gustawa Holoubka, Zbigniewa Cybulskiego). Robił notatki z miejsc, w których żył (Paryż) i z tych, które odwiedzał (Tokio), ale też z obejrzanych filmów i spektakli; szkicował projekty scenografii.

Rysunki Wajdy składają się na kronikę jego życia, są rodzajem pamiętnika, w którym obraz splata się ze słowem. Reżyser często dodaje do rysunków opis, komentarz, zapis towarzyszącego mu w danej chwili wrażenia. „Każde drzewo jest święte, gdyż rośnie w nim taka sama dusza jak w nas, którzy na nie patrzymy” – to spostrzeżenie zapisał podczas wizyty w Japonii. Innym razem wyznaje: „Oczywiście Paryż był miastem moich marzeń. Tuż po wojnie, zanim przeniosła się na stałe do Nowego Jorku, tworzyła się tu sztuka nowoczesna”.

Kinowy chirurg

2013|07|28

Regularnie okalecza ofiary wojny, zrobił operację plastyczną Pawłowi Małaszyńskiemu i postarzył Agatę Buzek. Charakteryzator Waldemar Pokromski wystąpi w roli wykładowcy na pierwszej Lekcji kina.

Waldemar Pokromski w ciągu swojej 40-letniej kariery współpracował z największymi nazwiskami światowego kina. Steven Spielberg zaprosił go do współpracy przy oscarowej „Liście Schindlera”, a w „Pachnidle” Toma Tykwera mogliśmy obejrzeć makijaże jego projektu. Potrafi delikatnie podkreślić charakter odgrywanego bohatera, jak w „Rewersie”, ale nie boi się skrajności i przerysowanych kreacji rodem z horroru. Pomaga mu w tym szeroka wiedza w zakresie protetyki, chemii i anatomii.

Poetka i jazzmani

2013|07|27

Na Dużym Rynku pojawi się Wielka Nieobecna – Wisława Szymborska. Wszystko dzięki Tomasz Stańko New York Quartet.

Tomasz Stańko wystąpił z Wisławą Szymborską na scenie Opery Krakowskiej. Ona czytała swoje wiersze, on, improwizując, tłumaczył je na muzykę. Więź między słowami a dźwiękami okazała się tak silna, że zaowocowała albumem „Wisława”, wydanym w tym roku. Płyta otrzymała bardzo pozytywne recenzje – tak w Polsce, jak i za granicą.

Tomasz Stańko zaliczany jest do czołówki muzyków jazzowych. Imponują jego kreatywność i otwartość: twierdzi, że nie boi się popkultury, nawet Madonna „szalenie” podoba mu się, jako artystka. Jego muzyka grana jest w salach koncertowych całego świata, coraz częściej też wybrzmiewa w filmach. Ostatnio słyszeliśmy utwór “Lontano” w święcącym triumfy serialu „Homeland”, a przecież ścieżki dźwiękowe do takich obrazów jak: „Mała matura 1947” czy „Pożegnanie z Marią” również są popisem jazzmana.

W twórczości Szymborskiej szczególnie zafascynowało Stańkę to, jak łatwo i naturalnie poetka potrafiła zestawić tematy trudne, egzystencjalne, ze zwykłą codziennością i „skórkami od chleba”. Zaznacza, że utwory zamieszone na płycie nie obrazują tego, o czym mówią wiersze, nie są też komentarzem do nich. Dla niego „Wisława” to przede wszystkim hołd dla wielkiej artystki złożony przez innego artystę.

Najlepsza oferta

2013|07|27

„Koneser” kolekcjonuje wszystko, co najlepsze. „Film jest pokłonem w stronę złotej ery włoskich thrillerów” – pisze Screen Daily

Giuseppe Tornatore, twórca nagrodzonego Oscarem „Cinema Paradiso”, okazuje się mistrzem historii misternie tkanych z emocji. Starszy mężczyzna, mistrz wykonywanego zawodu, napotyka o wiele młodszą od siebie, uroczą komplikację. Od tego momentu jego świat zmienia kolory, znaczenia i sensy. Zawodowy koneser odkrywa prawdziwe znaczenie pojęcia „dzieło sztuki”. Ale to zaledwie początek.

Film zdobył już sześć nagród Davida Donatello, uznawanych za odpowiedniki włoskich Oscarów. Sześć Srebrnych Taśm przyznał „Koneserowi” Związek Włoskich Krytyków Filmowych. Wizytówka filmu jest imponująca.

Kocham muzykę. Po prostu

2013|07|27

Przy studni stoi mężczyzna, gra na saksofonie. Co dziesiąta osoba wrzuca dwuzłotówkę do podniszczonego kapelusza. Najpiękniejsze wykonanie „You’ve got a friend”, jakie w życiu słyszałem. Przyznam się szczerze – przyjeżdżam na Dwa Brzegi przede wszystkim dla muzyki.

Kiedy tylko dostałem do ręki program festiwalu, natychmiast w oczy rzucił mi się cykl „Muzyka – moja miłość”. A co w tym wszystkim podoba mi się najbardziej? Różnorodność! Każda z produkcji przedstawia nam całkowicie inny rejon muzyczny. Niezależnie od tego skąd pochodzą, jak są tworzone, w jakiej formie i jakimi sposobami – jednoczą. Radość, smutek, gniew, spokój. Zaprezentujemy filmy muzyczne, o muzyce, a także same będące muzyką. Przecież bez muzyki nie ma filmu.

Rozpoczną „Synowie Wiatru”. Historia Gypsy Jazz – muzyki wolnej i niczym nieskrępowanej. Zyskującej coraz większą rzeszę zwolenników. Żywiołowość, niepokorny duch i pewna doza tajemniczości. Następnie poznamy intymny świat sióstr Labeque („Siostry Labeque”). Z rodziną ponoć najlepiej wychodzi się na zdjęciu. I to stojąc pośrodku, bo z brzegu i tak cię wytną. W tym przypadku teoria nie dościga rzeczywistości. Pięćdziesiąt lat ciężkiej pracy nad muzyką i sobą, pozwoliły duetowi Labeque stać się mistrzyniami swojej dziedziny. Precyzyjność, dokładność, bezbłędność.

Pointa bez słów

2013|07|27

Filmowe kadry zostały „rozpikselowane”! Śledztwo dziennikarskie przeprowadzone przez Głos Dwubrzeża wykazało, że odpowiedzialność za ten czyn ponoszą „Niewinni czarodzieje” Wajdy i Dębickiej

Głos Dwubrzeża: Jako pierwsze rzuca się w oczy to, że grafiki z wystawy w Miasteczku Festiwalowym są inspirowane klasyką polskiego kina z czasów PRL-u.

Agata Dębicka: Te stare, polskie filmy to mój „konik” już od liceum. Chociaż jest pośród nich kilka, które obejrzałam dopiero w trakcie pracy nad „Kadrami rozpikselowanymi”. Na przykład na „Pociąg” i „Ostatni dzień lata” patrzyłam już pod kątem dobierania odpowiednich kadrów.

Po prostu, „rozpikselowałaś” swoje ulubione filmy.

Zazwyczaj jest tak, że naszymi ulubionymi stają się filmy, które zobaczyliśmy, jako pierwsze. U mnie zaczęło się od „Niewinnych czarodziejów”, których widziałam pierwszy raz w wieku 10 lat. To jest film, który zabrałabym ze sobą na bezludną wyspę, właśnie dlatego został „rozpikselowany” jako pierwszy. Oglądając go co kilka lat, w różnych momentach życia, za każdym razem dostrzegam w nim coś zupełnie nowego. Dodatkowo jego klimat jest taki…. obezwładniający. Mimo, że ustawowo nie wieszam swoich grafik na ścianie, w tym przypadku chętnie bym tę zasadę złamała.

Krótka prawda o człowieku

2013|07|27

W stosunku do całości prezentowanych na festiwalu produkcji, z całą pewnością najbardziej liczną grupą są krótkie metraże – filmy, animacje, dokumenty polskie i zagraniczne, trwające poniżej 60 min. Poświecono im aż dwie sekcje festiwalu – „Na krótką metę” oraz Niezależny Konkurs Filmów Krótkometrażowych, w skrócie „Pół krótko, pół serio”.

Najważniejszym wyznacznikiem „Na krótką metę” jest prestiż prezentowanych filmów. Zobaczymy produkcje nagradzane na festiwalach całego świata. Wybrane nieprzypadkowo, wszystkie niosą sobą przesłanie – tożsamość z ojczyzną, naszym otoczeniem oraz wierność wobec samego siebie i wyznawanych poglądów.

Cykl rozpocznie „Campo di Fiori” – Michała Nekanda-Trepki (problemy II Wojny Światowej) i labirynt Możliwości Wanadiego Siso (historia kobiety, która mimo utraty wzroku jest dzisiaj uznanym fotografikiem). Istotą poznawania świata, stawania mu naprzeciw, magii podróży i pokonywania własnych słabości odkryjemy dzięki nagrodzonemu na Krakowskim Festiwalu Filmowym „Dziennikowi z podróży” Piotra Stasika i „Wszystko jest możliwe” Lidii Dudy. Idea tożsamości nieodłącznie wiążącej się z pamięcią To ona jest nośnikiem wszystkiego co znamy, z czym wiążemy uczucia i tego, dokąd zmierzamy.

Filmowa ballada na otwarcie Festiwalu Dwa Brzegi

2013|07|27

Prawdziwy emocjonalny rollercoaster. „W kręgu miłości” Felixa von Groeningena wywoła u festiwalowej publiczności zarówno śmiech, jak i łzy.

On to niepoprawny romantyk, ona twardo stąpająca po ziemi realistka. Belgijski reżyser w swoim najnowszym filmie opowiada historię Elise i Didiera, dwójki ludzi zakochujących się w sobie od pierwszego wejrzenia pomimo odmiennego podejścia do życia.

Przeciwieństwa się przyciągają, szczególnie wtedy, gdy względem siebie są tak komplementarne, jak właśnie para głównych bohaterów. Tylko jedno z nich wierzy w istnienie Boga i jest to – wbrew pozorom – Elise. Felix von Groeningen swój najnowszy film w całości opiera na tego rodzaju kontrastach.

Prawdziwa miłość dwojga kochanków zostanie jednak poddana najcięższej z możliwych prób – patrzeniu, jak umiera ich własne dziecko. Mała Maybelle paradoksalnie staje się więc ich największym nieszczęściem i jedyną rzeczą, która może zniszczyć ich uczucie. Odejście córki redefiniuje całkowicie tożsamość rodziców – próbując odbudować siłę dawnej więzi, zaczynają używać nawet innych imion.

Zaproszenie na 7. Festiwal Filmu i Sztuki Dwa Brzegi

2013|07|25

Szanowni Państwo, Drodzy Przyjaciele,

W imieniu całego zespołu przygotowującego 7. Festiwal Filmu i Sztuki Dwa Brzegi mam przyjemność powitać Was w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą i zaprosić na filmowe, muzyczne i artystyczne szaleństwo.

Hasłem tegorocznego festiwalu jest TOŻSAMOŚĆ – to coś, co daje nam poczucie pewności, świadomość tradycji, z jakiej wyrastamy, siłę w konfrontacji z innymi kulturami. Coś, co sprawia, że przez innych jesteśmy szanowani i co pozwala nam ich lepiej zrozumieć. Tę sferę życia porusza wiele filmów prezentowanych na festiwalu. Retrospektywy Janusza Morgensterna i Thomasa Vinterberga pokazują, że twórców wyrastających z różnych kultur, których dzieli przepaść pokoleniowa i różne doświadczenia historyczne, może łączyć bardzo dużo. Obaj opowiadają o ludziach z ich najbliższego otoczenia i jednocześnie osiągają w tych opowieściach wymiar uniwersalny. Polecam „Festen” czy „Polowanie” Vinterberga lub „Jowitę”, „Trzeba zabić tę miłość” czy genialne, a mało znane „Mniejsze niebo” Morgensterna.

Premierowe pokazy filmów „W kręgu miłości” Felixa van Groeningena, „Wielkie piękno” Paolo Sorrentino, „Borgman” Alexa van Warmerdama, pokazy dokumentów, wśród nich: „Nie nasz świat”, „Opowieść o dzieciach i filmie”, „ Shirley – wizje rzeczywistości” oraz dokumenty muzyczne: „Siostry Labeque”, „Synowie wiatru”, „Gołymi rękoma” to tylko kilka tytułów reprezentujących główną sekcję festiwalu, czyli „Świat pod namiotem”, w ramach której zapraszamy do obejrzenia najnowszych filmów wybranych na światowych festiwalach.

Bohaterką sekcji „I Bóg stworzył… aktorkę” jest w tym roku Stanisława Celińska. Aktorka i osobowość nieprzeciętna, jej role teatralne (przypomnimy spektakle Teatru TV) oraz filmowe („Krajobraz po bitwie” , „Panny z Wilka”) są dowodem wielkiego talentu, a koncert „Nowa Warszawa” z udziałem Royal String Quartet pokaże siłę jej osobowości.

Gościmy tym razem na Dwóch Brzegach mistrza jazzowej trąbki, charyzmatycznego Tomasza Stańko i jego nowojorskich przyjaciół, którzy w niepowtarzalnej atmosferze kazimierskiego Rynku zagrają utwory z albumu „Wisława”. W klubie festiwalowym wystąpią między innymi: Mela Koteluk, Subas i Dr Misio z Arkadiuszem Jakubikiem.

W konkursie filmów krótkometrażowych, których rekordowa liczba przysłana została w tym roku na festiwal, zobaczymy bardzo ciekawe, nowatorskie obrazy, przeważnie młodych twórców.

Przyjadą do nas goście z Polski i ze świata: Felix van Groeningen, Carlo di Carlo, Andrzej Jakimowski, Wojtek Smarzowski, Sławomir Fabicki, Waldemar Pokromski i wielu innych. Liczne spotkania i rozmowy na temat filmów i problemów w nich poruszanych sprawią, że znowu wyjedziemy z Kazimerza bogatsi o niezapomniane chwile.

Dziękuję bardzo wszystkim naszym sponsorom i partnerom, którzy mimo magicznego słowa „kryzys” wsparli nasze pomysły i sprawili, że możemy wspólnie cieszyć się sztuką i kulturą. Zapraszamy do Kazimierza Dolnego i Janowca nad Wisłą od jutra do 4 sierpnia. Zaczynamy 7. Festiwal Filmu i Sztuki Dwa Brzegi.

Grażyna Torbicka
Dyrektor Artystyczna Festiwalu Filmu i Sztuki Dwa Brzegi